|
Hieronder eerst een artikel uit het Noord Hollands Dagblad, regio Kennemerland, gepubliceerd in het najaar van 2015. Auteur Derk Bruger.
Onderaan staat een In Memoriam door Henri van Voorn.
Titel: Specialist op 800 m werd met paarden echt succesvol
Anton 'Ton' Blok werd op u april 1944 geboren in Beverwijk, maar groeide op aan de andere kant van het kanaal in IJmuiden. Als jonge jongen meldde hij zich aan bij atletiekvereniging Suomi waar hij zich specialiseerde op de middellange afstand.
„Ik kon eigenlijk alle afstanden wel lopen", vertelt Blok (71). „Maar op een gegeven moment moet je kiezen, ik kon ook wel
aardig veldlopen. Dan kom je vanzelf uit bij de 800 meter."
Bij de junioren pakte hij nationale titels. Een kunststukje dat hij bij de senioren herhaalde. Zo werd hij in 1966 en 1967 Nederlands kampioen en liep hij in dat laatste jaar ook bijna het Nederlandse record aan diggelen. Hij kwam slechts 0.4 seconden te kort voor het record van de Nederlandse Amerikaan Ray van Asten.
„Dat was een beetje een geflatteerd record. Het was in Amerika gelopen en afgeleid van de tijd van een halve mijl. Het werd ook
veel later toegekend. Die Van Asten kwam ineens bovendrijven in Amerika en toen werd alles met terugwerkende kracht toegekend.
Maar ik heb er nooit wakker van gelegen. Al was het wel leuk geweest als ik het record in handen had gekregen."
Door een slepende knieblessure kwam er een einde aan de atletiekcarrière van Blok. Hij kwam via Stroe in Putten terecht waar
hij een antiekwinkel begon. „Uit interesse en noodzaak. Antiek verkocht goed in die tijd en we ontwikkelden ons snel tot een
groothandel. We kochten en verkochten bijvoorbeeld veel in Oostenrijk."
In de paarden
Bij zijn huis in Putten had Blok een flink stuk grond. Eerder had hij in Stroe al met paarden gewerkt. En nu was daar de mogelijkheid om paarden op zijn eigen grond volgens zijn eigen methode te trainen. Het leidde begin jaren tachtig tot een succesvolle carrière als pikeur.
„Ik trainde die paarden als hardlopers. Als je die tempo's en training nooit zelf ondervonden heb, dan loop je als trainer achter." Met zijn eerste paard Romeo Hollandia won Blok bijna 160.000 gulden. Maar zijn grootste successen boekte hij met Yellowa.
„Ik kocht mijn paarden altijd ongezien. Yellowa stond bekend als een lastig paard, maar had al wel een ton bij elkaar gelopen. Hij stond aangeboden in de Paardenkrant en toen hapte ik toe."
Het bleek een gouden combinatie. Twee maanden na de aankoop won Blok met Yellowa de prestigieuze Gouden Zweep van 1989. Een prijs die hij de twee daaropvolgende jaren ook won. Uitreiker Prins Bernhard noemde Blok en Yellowa dan ook 'oude bekenden'.
In 1989 en 1990 werd Yellowa verkozen tot paard van het jaar. In dat laatste jaar wonnen ze ook de Grote Prijs der Lage Landen. Het leidde tot uitnodigingen in onder meer New York, Parijs en Moskou.
"In 1991 raceten we in Moskou, Kiev en Odessa, een jaar na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Als hardloper was ik nooit op die
plekken geweest."
Uit de paarden
Tegenwoordig staat Blok nog altijd in zijn antiekwinkel in Putten. Atletiek en paardensport volgt hij niet. „Als het af en toe op tv is kijk ik het wel. Maar toen mijn laatste paard met pensioen ging, heb ik daarna nooit meer een paard aangekeken."
Boven: Ton Blok als atleet.
Hij deed mee om te winnen, net als later met zijn paarden.
Boven: Yellowa gaat trainen in de bossen bij Putten.
Boven: lekker ontspannen in de Puttense bossen.
Bij zijn eerste start met Ton Blok, op Duindigt op 9 april 1989,
werd Yellowa gelijk tweede achter de grote crack Vriend. Twee koersen
later volgde de eerste overwinning in een nieuw persoonlijk record
van 1.16.1a en eind mei 1989 werd al de eerste kroon het werk gezet
met een prachtige zege op Duindigt in de Gouden Zweep voor de sterke
jaargenoot Yzeren Hein. In dit koningsnummer zou Yellowa ook de
twee daarop volgende jaren zegevieren, waarmee de zo fel begeerde
replica van de Gouden Zweep definitief in het bezit van Ton Blok
kwam.
Boven: Na de overwinning in de Gouden Zweep van 1989
wordt Ton Blok voor de eerste maal gefeliciteerd
door Prins Bernhard.
Boven: Yellowa wint zijn tweede Gouden Zweep, deze keer
in Groningen.
Boven: Yellowa en Ton Blok na hun overwinning in het
Kampioenschap van Nederland 1989 op Duindigt.
Boven: Ton Blok kan hem nauwelijks tillen, de gigantische
Gold Cup, die Yellowa in 1991 in Groningen heeft gewonnen.
In memoriam: Ton Blok
door Henri van Voorn
gepubliceerd op www.trotr.nl
Tijdens het paasweekend van 2021 is oud eigenaartrainer/pikeur Ton Blok op de leeftijd van bijna 77 jaar overleden. Hoewel Ton eind jaren negentig naar Frankrijk emigreerde en daarmee uit beeld verdween, borrelen de herinneringen ogenblikkelijk weer op. Ton Blok en zijn topdraver Yellowa waren jarenlang een sensatie op de Nederlandse drafbanen.
Ton is overleden aan de gevolgen van een hersentumor, die hem twee jaar geleden trof. Via Harry en Nancy van Ooijen, die Ton al kennen sinds ze vijftig jaar geleden samenwerkten bij de befaamde Gallantsfarm in Stroe, vernam ik dat het langzaam minder ging met Ton. Na zijn periode in Frankrijk woonde hij enkele jaren in België om een jaar of vijf, zes geleden neer te strijken in Voorthuizen. Toen hij vanwege zijn ziekte voortdurend viel werd hij opgenomen in een verzorgingstehuis, waar sinds enige tijd zijn vrouw ook verbleef vanwege opkomende dementie. Ton is daar in de nacht van zaterdag op zondag (op 4 april 2021) rustig in zijn slaap heengegaan.
Atletiek
Ton Blok maakte aanvankelijk furore op de atletiekbaan. Hij was een meer dan gemiddeld getalenteerde middenafstandsloper. In 1966 en 1967 werd hij zelfs nationaal kampioen op de 800m. Toen Ton bij toeval een keer op de drafbaan van Hilversum verzeild raakte, was hij direct verkocht. Zijn eerste draver werd Fos, waarmee Bram Nottelman nog koerste. Van die legendarische trainer leerde Ton het meest toen hij een paar keer per week zijn Fos zelf in de training reed. Zijn eerste succespaard werd Romeo Hollandia. Ton was inmiddels antiquair geworden en woonde toen in Putten op de Veluwe. Romeo viel destijds op door het grote aantal starts dat hij achter zijn naam had staan. Dat kan alleen als je langdurig blessurevrij bent en daarvoor kreeg Ton alle credits.
Een ongelofelijke succes story
Ton Blok werd ‘wereldnieuws’ toen hij begin 1989 eigenaar werd van Yellowa. Hij zag Yellowa in een advertentie te koop staan en dat kwam goed uit, want hij zocht een opvolger voor Romeo Hollandia en zijn geblesseerd geraakte Walter Neyenrode. Yellowa leek een paard dat op achtjarige leeftijd aan het einde van zijn mogelijkheden was gekomen, maar niets bleek minder waar. Het paard sprak hem aan en na ruim een week van overleg kocht hij Yellowa voor de prijs van wat hij noemde een ‘goede tweedehands auto’.
Ton Blok ging de hengst in de bossen van de Veluwe trainen met in zijn achterhoofd zijn atletiekkennis. De aanpak van Ton met onder andere lange trainingsritten en intervaltraining werkte. In die jaren was de atletiektraining verder ontwikkeld dan de training van dravers. Ton paste, zei het in aangepaste vorm, zijn atletiekkennis toe op zijn dravers en zorgde voor veel afwisseling in het dagelijkse werk. In het aankoopjaar wonnen Ton en Yellowa al de Gouden Zweep. Die koers zouden ze driemaal winnen, naast vele kampioenschappen en de Grote Prijs der Lage Landen. Het leverde Yellowa de bijnaam “Beer van de Veluwe” op. Ton haalde die eerste Gouden Zweep overwinning in interviews vaak aan. Het was de eerste keer dat zijn nieuwe talent schitterde tegen de vaderlandse top en Prins Bernhard overhandigde in die tijd de zweep nog aan de winnende pikeur. Opmerkelijk was dat Ton in de koersen van Yellowa nooit een zweep meenam. Ton was geen pikeur die voor elke koers een tactisch plan uitstippelde. Neen, hij was duidelijk iemand van de aanvallende rijstijl. Dat leverde wel eens een verloren koers op, maar per saldo werd er heel vaak wel gewonnen.
Avontuur
Ton hield van avontuur en zocht met Yellowa ook het buitenland op. Het duo startte in 10 landen waaronder in Rusland, Zweden, Duitsland, België, Denemarken, Frankrijk en Amerika waar ze deelnamen aan de Trot Mondial, het Wereldkampioenschap voor dravers. Daarin werden ze verdienstelijk vierde. De reis naar en door Rusland noemde Ton altijd een ongekend avontuur. Dwars door dat grote land met de eigen auto en de trailer met Yellowa erin, geëscorteerd door jeep met gewapende militairen, tegen de struikrovers. Hij startte er in Moskou, Kiev en Odessa. Zijn Yellowa kwam daar vijfmaal als winnaar over de streep.
Prix d’Amerique
In Frankrijk wist hij in 1990 een koers in Amiens te winnen. Vervolgens ging het richting Parijs waar het duo eind januari 1991 in de Prix d’Amerique startte. In dat jaar startte de tot aan de Prix d’Amerique in 29 starts ongeslagen Tenor de Baune als groot favoriet. Diens eigenaar en trainer Jean Baptiste Bossuet wist ongeslagen te blijven en won fraai. Tenor zou daarna overigens direct geklopt worden en vier keer op rij niet winnen. Voor Ton Blok werd het optreden in Parijs geen succes. Dat kwam vooral door een mislukte bandenstart. Yellowa was slecht weg en moest de hele koers tevergeefs in de achtervolging op het voortdenderende peloton. Ton Blok heeft later wel eens aangeven dat zijn paard in die periode zo goed was, dat hij zonder fout aan de start een rol had kunnen spelen in de meest prestigieuze koers van de wereld. Yellowa leed er niet onder en bleef in de jaren 1991 tot en met 1994 succesvol. In 1995 werd het minder en nam hij op 14-jarige leeftijd afscheid. Vooral dankzij Ton Blok behaalde hij een winsom van bijna € 515.000, ruim boven de magische grens van 1 miljoen gulden. Hij kwam in zijn loopbaan 350 keer aan de start en dat is anno 2021 bijna onvoorstelbaar. De hengst won 70 keer.
Als vaderpaard viel Yellowa niet mee. Wat dat betreft leek hij wel een beetje op zijn grootvader Quicksilver S. Die blonk ook uit door een succesvolle en langdurige loopbaan als koerspaard, maar werd in de fokkerij evenmin een topper. Hetzelfde kan worden gezegd van Yellowa's vader Jaspis du Bois.
Ambassadeur van de drafsport
Een draver van het kaliber Yellowa kreeg Ton nooit weer. Hij boekte met de in Rusland gekregen Vjesselchak bescheiden successen. Daarna probeerde hij het met de Fransman Akarad Boy om te eindigen met de Zweedse draver Miracle Skipper. Daar koerste Ton in Frankrijk nog mee, zonder grote successen. In september 1999 reed Ton op Duindigt voor het laatst in de koers met Miracle Skipper. Uit de tijd dat ik als verslaggever Ton soms meerdere keren per maand sprak, herinner ik me hem als een buitengewoon sportieve man. Gemakkelijk benaderbaar, zeer correct en altijd met een verhaal voor de pers. Hij blijft voor altijd de man achter het onwaarschijnlijke verhaal van Yellowa. Vele televisieploegen hebben dat verhaal destijds prachtig in beeld gebracht met Ton als voortreffelijke ambassadeur van de drafsport.
(einde In Memoriam door
Henri van Voorn)
Ton Blok sprak ook vaak met Bram Nottelman over voeding en training,
en reed net als de oude meester zonder zweep.
Op deze website staat ook een artikel over Ton Blok en Bram Nottelman,
die samen 6 Gouden Zwepen wisten te winnen:
Click hier
Het hele levensverhaal van Yellowa, met veel foto's en video's,
staat in onze Hall of Fame:
Click hier
|
